PRAKTYCZNA NAUKA ZAWODU

Najpierw terminujący uczniowie mają możliwość bezpośredniego obserwowania osób będących ekspertami w danej dziedzinie Potem zaczynają wtączac się w czynności związane z nabywanym zawodem. Pracując w „strefie najbliż­szego rozwojui otrzymując regularne informacje zwrotne od innych, dochodzą w końcu do mistrzowskiego opanowania narzędzi i technik właściwych poziomowi eksperckiemu.W społeczeństwach krajów uprzemysłowionych dzieci zazwyczaj nie odbywają praktyk w celu nabycia umiejętności potrzebnych w pracy, lecz uczęszczają do szkoły. Dzieje się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, w przeciwieństwie do społeczeństw pierwotnych trudno jest przewidzieć, czy praca wykonywana obec­nie przez wykwalifikowanych dorostych będzie w przyszłości potrzebna. Po drugie, szkoły koncentrują się na umiejętnościach czytania i pisania , bez których niemożliwe jest podążanie za szybko posze­rzającym się zasobem wiedzy i postępem technicznym .Chociaż dzieci w społeczeństwach uprzemysłowionych rzadko odbywają praktyki związane z przyszłą pracą, młodzież i dorośli wciąż to robią. Praktyki tego typu są dobrze rozwiniętą cechą edukacji zawodowej w wielu państwach europejskich. Na przykład w Niemczech uważa się je za kluczowy element edukacji.